Szpital - Oddział Chirurgii Ogólnej
Nowoczesna diagnostyka, znakomici specjaliści: chirurdzy z wieloletnim doświadczeniem, specjalistyczny sprzęt wysokiej jakości, a wszystko to w przyjaznym i eleganckim otoczeniu – tak w największym skrócie można opisać ofertę szpitala CM Medyceusz.
Stosujemy zarówno klasyczne metody chirurgii, jak i korzystamy z możliwości i zalet chirurgii laparoskopowej – techniki operowania bez konieczności otwierania powłok. Metoda ta pozwala na przeprowadzanie zabiegów w szybki sposób z minimalizacją stresu dla pacjenta.
Dzięki wieloletniemu doświadczeniu, możliwościom technicznym i odpowiedniemu zapleczu przeprowadzamy tu zabiegi, na które jest największe zapotrzebowanie. Powszechne schorzenia, takie jak nieprawidłowości w funkcjonowaniu tarczycy, żylaki, kamica, przepuklina, zmiany skórne są u nas leczone szybko, sprawnie i bezpiecznie.
W ramach umowy z NFZ można tu wykonać:
- Operacje kamicy pęcherzyka żółciowego metodą laparoskopową
- Operacje przepuklin jamy brzusznej:
- przepuklina pachwinowa,
- przepuklina pępkowa,
- przepuklina kresy białej,
- Operacje tarczycy
- Operacje żylaków kończyn dolnych (metodą klasyczną i kriochirurgiczną)
- Operacje zmian skórnych i zmian tkanek miękkich
Chcesz wiedzieć więcej? Przeczytaj artykuły poradnikowe konsultowane z lekarzami CM Medyceusz:
Zabieg operacyjny wycięcia pęcherzyka żółciowego (cholecystektomii) metodą laparoskopową przy użyciu kilku portów z możliwością zmiany sposobu operacji do operacji klasycznej
Opis przebiegu zabiegu operacyjnego
Wycięcie pęcherzyka żółciowego metoda laparoskopową polega na usunięciu pęcherzyka żółciowego wraz z kamieniami z dostępu przez kilka otworów w jamie brzusznej.
Po znieczuleniu ogólnym wykonuje się 1-2 cm cięcie pod pępkiem i wprowadza do jamy otrzewnej dwutlenek węgla, aby oddzielić od siebie narządy, które w normalnych warunkach do siebie przylegają. Wprowadza się kamerę celem wstępnej oceny narządów jamy brzusznej. Następnie wykonuje się 1 cm cięcie na prawo od wyrostka mieczykowatego, oraz trzecie cięcie 0,5 cm w prawym śródbrzuszu.
Przez wykonane otwory wprowadza się narzędzia chirurgiczne i na ekranie monitora identyfikuje się tętnicę pęcherzykową i przewód pęcherzykowy. Tętnica i przewód pęcherzykowy zostaną zamknięte za pomocą klipsów, przecięte, a następnie pęcherzyk zostanie odcięty za pomocą elektrokoagulacji. Wycięty pęcherzyk usuwa się na zewnątrz przez cięcie po trokarze w okolicy pępka.
W ok. 5% operacji okoliczności zmuszają chirurga do zmiany operacji laparoskopowej na otwartą. Powodem może być niejasna anatomia preparowanych struktur lub krwawienie śródoperacyjne.
Różnicą pomiędzy zabiegiem laparoskopowym, a zabiegiem otwartym jest dostęp do jamy brzusznej – który w tym przypadku uzyskuje się przez kilkunastocentymetrowe cięcie pod prawym łukiem żebrowym.
Zabieg operacyjny plastycznego zaopatrzenia przepukliny brzusznej z użyciem siatki lub bez
Opis przebiegu zabiegu operacyjnego
Współczesne sposoby leczenia przepuklin brzusznych to metody beznapięciowe, polegające na zaopatrzeniu przepukliny bez zszywania tkanek pod napięciem.
Większość metod bez napięciowych polega na zastosowaniu wszczepu syntetycznego (siatki), umieszczanej w obrębie powłok brzusznych i mocowanej szwami do otaczających tkanek. Technika ta pozwala na obniżenie częstości nawrotów przepukliny. Wcześniej, przy użyciu różnych metod operacyjnych była większa.
Proponujemy sposób leczenia beznapięciowego zaopatrzenia przepukliny brzusznej z zastosowaniem siatki. Metoda polega na odprowadzeniu zawartości przepukliny do jamy otrzewnej, a następnie umieszczeniu prostokątnej siatki w powłokach brzusznych i przyszyciu jej do otaczających tkanek (rozcięgien mięśni brzucha). Siatka może być wykonana z materiału niewchłanianego (polipropylenu) lub częściowo wchłanialna.
Wyboru rodzaju i wielkości siatki dokona chirurg na podstawie oceny wielkości ubytku powłok stanowiącego wrota przepukliny. W trakcie operacji wykonuje się podłużne cięcie w zakresie powłok brzusznych lub kilku krótszych nacięć operując metodą laparoskopową (długość cięć zależy od wielkości przepukliny).
W metodzie laparoskopowej stosuje się zwykle siatki podwójne, których jedna warstwa – ta przylegająca do jelit – jest z materiału zapobiegającego powstawaniu zrostów jelit z siatką. Zabieg wymaga zwykle znieczulenia ogólnego i intubacji. Po otwartym zaopatrzeniu przepukliny brzusznej może być konieczne umieszczenie w powłokach brzusznych kilku drenów, usuwanych kilka dni po zabiegu.
Zabieg operacyjny plastycznego zaopatrzenia przepukliny pachwinowej sposobem sposobem lichtensteina / z użyciem siatki
Opis przebiegu zabiegu operacyjnego
Współczesne sposoby leczenia przepuklin pachwinowych to metody beznapięciowe, polegające na zaopatrzeniu przepukliny bez zszywania tkanek pod napięciem.
Większość metod beznapięciowych polega na zastosowaniu wszczepu syntetycznego (siatki), umieszczanej na tylnej ścianie kanału pachwinowego i mocowanej szwami do otaczających tkanek. Pozwala to na obniżenie częstości nawrotów przepukliny do ok. 1%. Wcześniej, przy użyciu różnych metod operacyjnych była większa.
Proponujemy sposób leczenia beznapięciowego zaopatrzenia przepukliny pachwinowej z zastosowaniem siatki metodą Lichtensteina. Metoda polega na odprowadzeniu zawartości przepukliny do jamy otrzewnej, a następnie umieszczeniu prostokątnej siatki w tylnej ścianie kanału pachwinowego i przyszyciu jej do otaczających tkanek (więzadła pachwinowego i rozcięgna mięśni brzucha). Siatka może być wykonana z materiału niewchłanianego (polipropylenu) lub częściowo wchłanialna.
Wyboru rodzaju i wielkości siatki dokona chirurg na podstawie oceny wielkości ubytku powłok stanowiącego wrota przepukliny. W trakcie operacji wykonuje się skośne cięcie w okolicy pachwinowej – 5-10cm (długość cięć zależy od wielkości przepukliny). Nacięcie będzie zeszyte przy pomocy nici chirurgicznych albo specjalnych klipsów.
Zabieg operacyjny całkowitego usunięcia tarczycy / częściowego usunięcia tarczycy
Opis przebiegu zabiegu operacyjnego
Operacja usunięcia gruczołu tarczowego będzie polegała na całkowitym / prawie całkowitym jego usunięciu w celu usunięcia zmian chorobowych oraz zabezpieczenia pacjenta przed odrostem patologicznej tkanki gruczołowej w przyszłości.
Cięciem kołnierzowym przecina się skórę ok. 2 cm nad wcięciem szyjnym mostka. Następnie przecina się mięśnie szyi i wydziela gruczoł z otaczających tkanek, podwiązuje się naczynia tarczowe górne i dolne. Uwidacznia się nerw krtaniowy wsteczny po obu stronach, aby mieć pewność, że nie zostanie on skaleczony lub przecięty oraz dokłada się wszelkich starań, aby uwidocznić m.in. dwie z zazwyczaj czterech przytarczyc. Następnie usuwa się gruczoł tarczowy i zaszywa mięśnie oraz tkankę podskórną i skórę.
W miejscu po usuniętym gruczole zazwyczaj zakłada się dren w celu kontroli ewentualnego krwawienia pooperacyjnego. W niektórych przypadkach dużego wola zamostkowego (schodzącego do klatki piersiowej) usuniecie gruczołu z cięcia na szyi jest niemożliwe; konieczne jest przecięcie mostka i otwarcie klatki piersiowej aby wydobyć gruczoł w całości.
Zabieg operacyjny żylaków kończyn dolnych
Opis przebiegu zabiegu operacyjnego
Leczenie operacyjne polega na odcięciu żyły powierzchownej leżącej pod skóra, od żyły głębokiej leżącej pod tzw. powięzią wraz z dochodzącymi do niej naczyniami dodatkowymi.
Zabieg będzie wykonany w okolicy pachwiny lub uda. Celem zabiegu jest zlikwidowanie nieprawidłowego przepływu krwi związanego z niewydolnością układu żylnego. Inne mniejsze żyły zmienione w postaci żylaków są usuwane osobno najczęściej za pomocą specjalnych narzędzi wprowadzanych pod skórę przez bardzo małe nacięcia (klika milimetrów).
Czasem stosuje się usuwanie żylaków za pomocą specjalnej sondy, która przed usunięciem zamraża je.
Bardzo ważnym elementem wprowadzanym tuż po operacji jest noszenie na nodze specjalnego uciskowego elastycznego bandaża. Bandaż ten pomaga w zarośnięciu żył , które nie zostały w całości usunięte, co zdarza się często. Niezależnie od tego zawsze po operacji może okazać się, ze pozostał jeden czy kilka żylaków. Powinno się je usunąć w niedługim czasie po przeprowadzonej operacji.
Operujący chirurg zwraca szczególna uwagę na efekt kosmetyczny jednak nie może to przeważać nad wynikiem czynnościowym leczenia.
