Poradnik
Wybierz kategorię artykułów
aktualnosci aktualnosci
Aktualności
email email
Poradnik pacjenta
sms sms
Leksykon zdrowia
rejestracja rejestracja
Media o nas

Najświeższe informacje z życia przychodni - przejdź do kategorii

Praktyczne informacje: Jak przygotować się do badania? Na czym ono polega? To i wiele więcej - przejdź do kategorii

Artykuły naukowe, wypowiedzi ekspertów - przejdź do kategorii

Artykuły i informacje prasowe - przejdź do kategorii

Diabetolog CM Medyceusz: jak rozpoznać cukrzycę?

Cukrzyca bywa chorobą podstępną, pomimo tego, że jej typowe objawy są charakterystyczne i stosunkowo proste do zaobserwowania. Badania wykonywane w CM Medyceusz pomogą w rozpoznaniu cukrzycy według kryteriów Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego. Dr. Sławomir Kozanecki, diabetolog Centrów Medycznych Medyceusz, wyjaśnia, jakie są pierwsze objawy, po których warto wykonać badania w kierunku cukrzycy.

Kto jest narażony na cukrzycę?

- Każdy człowiek może być zagrożony rozwojem cukrzycy, niezależnie od jej typu – mówi dr Sławomir Kozanecki. - Nierzadko zdarza się że wykrycie cukrzycy jest najzupełniej przypadkowe, a pacjent o diagnozie dowiaduje się od lekarza po wynikach, na przykład badań okresowych, a sam nie odczuwa żadnych dolegliwości.

Narażeni są na nią jednak przede wszystkim pacjenci z:

  • nadwagą i otyłością
  • chorobą układu sercowo naczyniowego,
  • małą aktywnością fizyczną,
  • nadciśnieniem tętniczym,
  • dyslipidemią,
  • cukrzycą występująca w rodzinie
  • stwierdzonym stanem przedcukrzycowym,
  • kobiety z zespołem policystycznych jajników, przebytą cukrzycą ciążową, lub u kobiet które urodziły dziecko o masie >4kg
  • grup etnicznych z wyższym ryzykiem cukrzycy,

10 najczęstszych objawów cukrzycy

- Cukrzyca może manifestować się szerokim spektrum objawów – mówi dr. Sławomir Kozanecki. - Od związanych ze znacznie podwyższonymi wartościami glikemii czyli stężenia cukru we krwi, co nazywamy hiperglikemią, po objawy wskazujące na obniżenie wartości glikemii co nazywamy z kolei hipoglikemią. Co gorsza, cukrzycę wykrywa się również jako przyczynę diagnozowanych powikłań

 

Najczęstszymi objawami cukrzycy są:

  1. Wzmożone pragnienie (polidypsja) - opisywane przez pacjentów najczęściej jako wysychanie błony śluzowej jamy ustnej,
  2. Zwiększona ilość oddawanego moczu (poliuria), zwiększona częstość oddawania moczu (pollakisuria), oddawanie moczu w nocy (nykturia)
  3. Niezamierzony spadek masy ciała,
  4. Zmęczenie, senność, osłabienie - będące wynikiem podwyższonego poziomu glukozy, odwodnienia, napady senności po posiłkach.
  5. Świąd narządów płciowych, zapalenie żołędzi i napletka, nawracające infekcje dróg rodnych i dróg moczowych,
  6. Dusznica bolesna,
  7. Chromanie przestankowe
  8. Zapalenie błony śluzowa dziąseł,
  9. Nawracające infekcje skóry
  10. Owrzodzenie stopy, zgorzel stopy.

 

Na co zwrócić szczególną uwagę?

 

Pierwsze dwa z podanych wyżej objawów wynikają z podniesienia poziomu glikemii we krwi, obecnością glukozy w moczu i koniecznością „rozcieńczenia zagęszczonego”, co zmusza do częstszych wizyt w toalecie.

Objawem alarmowym wskazującym na możliwość wystąpienia cukrzycy lub innych chorób (przewodu pokarmowego, tarczycy czy nowotworowych) jest niezaplanowany i niezamierzony spadek masy ciała, nie związany ani z większą aktywnością fizyczną, ani wprowadzeniem diety.

 - Objawy cukrzycy związane z hipoglikemią odczuwane są również przez chorych jako nagle występujące „napady” osłabienia, „wilczego” głodu z towarzyszącym niepokojem, kołataniem serca, drżeniem kończyn oraz zlewnymi, zimnymi potami – mówi dr Sławomir Kozanecki. - U osób, które nie są leczone z powodu cukrzycy są spowodowane są najczęściej nieregularnymi posiłkami, nieprawidłowym ich składem obfitującym w węglowodany proste lub ze wzrostem aktywności fizycznej. Za napady „wilczego głodu” odpowiada opóźnione i przedłużone wydzielanie insuliny przez komórki B trzustki.

 

U jakich specjalistów wykryjesz cukrzycę?

Istnieje cały szereg objawów, które mogą wskazywać na cukrzycę, a nie zawsze są z nią łączone. Bardzo często jest więc rozpoznawana w trakcie diagnostyki zupełnie innych chorób i dolegliwości zgłaszanych lekarzom różnych specjalizacji. Oto kilka przykładów objawów, z którymi pacjent trafia do:

  • Dermatologów: ropne i grzybicze zapalenie skóry, świąd, egzema,
  • Kardiologów: choroba wieńcowa, zawał serca, niewydolność serca,
  • Neurologów: zaburzenia czucia, zawroty głowy, miażdżyca tętnic szyjnych i mózgowych, udar,
  • Ginekologów: nawracające infekcje dróg rodnych, zaburzenia miesiączkowania, podwyższone wartości glikemii w ciąży,
  • Okulistów: nawracające zapalenia aparatu ochronnego oka, wczesne występowania zaćmy lub jaskry, retinopatia, zakrzep żyły środkowej siatkówki,
  • Ortopedów: zaburzenia ruchomości stawów, zaburzenia bólowe stawów, zespół cieśni nadgarstka,
  • Hepatologów: niealkoholowa stłuszczeniowa choroba wątroby,
  • Laryngologów: chrypka, zawroty głowy, szumy uszne,
  • Endokrynologów: otyłość, choroba Cushinga, akromegalia, nadczynność tarczycy, PCOS,
  • Chirurgów i chirurgów naczyniowych: trudno gojące się rany, bóle brzucha, miażdżyca tętnic obwodowych,
  • Dentystów: zapalenie błony śluzowej dziąseł, paradontoza.

 

Jakie są kryteria rozpoznania cukrzycy

Rozpoznanie cukrzycy określa się na podstawie glikemii czyli poziomu stężenia cukru we krwi. I tak o cukrzycy świadczyć może:

  • Poziom glikemii z osocza krwi żylnej na czczo powyżej 126 mg/dl – taki wynik musi wyjść w dwóch badaniach wykonywanych w dwóch różnych dniach.
  • Poziom glikemii przygodnej czyli oznaczonej w dowolnej porze doby u osoby z objawami klinicznymi cukrzycy powyżej 200 mg/dl.
  • Poziom glikemii wyższy od 200 mg/dl w drugiej godzinie doustnego testu obciążenia glukozą.

WAŻNE! Do rozpoznania cukrzycy nie stosuje się oznaczeń poziomu glukozy z krwi włośniczkowej – czyli pomiarów z glukometru,  jak również na chwilę obecną w Polsce poziomu hemoglobiny likowanej (HbA1c).

Jak często badać się w kierunku cukrzycy?

Według zaleceń Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego badanie w kierunku cukrzycy należy przeprowadzić co 3 lata u każdego dorosłego po 45. roku życia. Jeśli jednak jesteśmy w grupie ryzyka, należy je wykonać przynajmniej raz w roku.

Współpracujemy

 

Narodowy Fundusz Zdrowia logo

 

Proteo logo