Szpital - Oddział Chirurgii Urazowo-Ortopedycznej

Stres, aktywność, nieprzygotowanie do uprawiania sportów, a z drugiej strony: wielogodzinna praca za biurkiem - wszystko to sprawia, że coraz więcej osób skarży się na bóle stawów i kłopoty ortopedyczne.

Na pomoc idzie Szpital Centrum Medycznego Medyceusz z nowoczesnym oddziałem chirurgii urazowo-ortopedycznej.

Prowadzone są tu zabiegi chirurgiczne metodą klasyczną oraz artroskopową. W ramach umowy z NFZ wykonujemy najnowocześniejsze zabiegi odpowiadające najpowszechniejszym schorzeniom ortopedycznym.

Przeprowadzamy:

• Artroskopie stawów
  • barkowych
  • kolanowych
  • skokowych
• Operacje stawów kolanowych - endoprotezy stawu kolanowego
• Zabiegi operacyjne artroskopii rekonstrukcyjnej stawu kolanowego
• Zabiege alloplastyki stawu kolanowego
• Zabiegi alloplastyki stawu biodrowego
• Operacje więzadeł krzyżowych kolana (ACL)
• Operacje paluchów koślawych
• Operacje usuwania drutów i śrub pooperacyjnych
• Operacje cieśni nadgarstka
• Zabiegi operacyjne usunięcia gangliona
• Zabiegi operacyjne palców trzaskających
• Zabiegi operacyjne przykurczu Dupuytrena

Jak zapisać się na zabieg w szpitalu CM Medyceusz?

Zgłoszenie się i zapisanie na zabieg możliwe jest w poradni chirurgicznej lub ortopedycznej, mogą również się Państwo zgłosić się do rejestracji z aktualnymi wynikami badań oraz skierowaniem do szpitala.

Zostaną Państwo skierowani do lekarza odpowiedniej specjalności - chirurga ogólnego lub ortopedy, w celu kwalifikacji do zabiegu oraz zapisania na listę planowanych zabiegów.

Potrzebne badania i dokumenty:

• dowód osobisty
• dowód ubezpieczenia lub legitymacja rencisty
• skierowanie do szpitala z pieczątką jednostki kierującej, lekarza kierującego - wymagana pieczątka z kodami resortowymi.
• aktualne wyniki badań:
• EKG
• Grupa Krwi
• Morfologia
• INR
• APTT
• Elektrolity
• Zaświadczenie o szczepieniu przeciw WZW typ B
• W szczególnych przypadkach wymagane jest RTG klatki piersiowej oraz inne dodatkowe badania - ustala lekarz kierujący na zabieg.

Prosimy dostarczyć karty informacyjne z poprzednich pobytów w szpitalu oraz spis aktualnie przyjmowanych leków.

Przyjęcia są realizowane zgodnie z ustaloną i przekazaną Pacjentowi godziną.

Pacjent powinien zgłosić się do Rejestracji szpitalnej zlokalizowanej na drugim piętrze budynku z wymaganymi dokumentami.

Jak przygotować się do pobytu w szpitalu? Czytaj więcej w zakładce Pobyt w szpitalu.

Zabieg artroskopii stawu barkowego i przestrzeni podbarkowej

 
Artroskopia to rodzaj zabiegu operacyjnego, który polega na wprowadzeniu do stawu wziernika (endoskopu) przez niewielkie nacięcie. Umożliwia to dokładne obejrzenie wnętrza stawu oraz przeprowadzenie niezbędnych procedur leczniczych. W tym celu wykonuje się dodatkowe nacięcie, czasami więcej, przez które wprowadza się narzędzia chirurgiczne. Wnętrze stawu obserwuje się na monitorze. 

Wskazań do wykonania artroskopii barku jest wiele. Najczęściej wykonywane procedury operacyjne to: naprawa (z użyciem implantów) uszkodzonych struktur (tzw.obrąbka, torebki) powodujących niestabilność stawu, usunięcie przerośniętej błony wewnętrznej (maziowej), usunięcie i wygładzenie uszkodzonych fragmentów chrząstki stawowej, usunięcie ciał wolnych, przecięcie lub ufiksowanie przebiegającego przez staw ścięgna głowy długiej mięśnia dwugłowego ramienia w przypadkach jego przewlekłych zapaleń lub niestabilności, odbarczenie przestrzeni podbarkowej (dekompresja).

Najczęściej wykonywana w przestrzeni podbarkowej procedura to: tzw. dekompresja - powiększenie przestrzeni poprzez usunięcie przerośniętej kaletki, częściowe usunięcie wyrostka barkowego i przecięcie zamykającego ją więzadła. W przestrzeni tej można również dokonać naprawy uszkodzeń przebiegających tam ścięgien. 

Podczas zabiegu pacjent układany jest w pozycji półsiedzącej lub na zdrowym boku z ręką podwieszoną na specjalnym wyciągu. Na czas operacji staw wypełniany jest płynem. Wszystkie działania wykonuje się przez wspomniane wyżej otwory obserwując je na monitorze. Rany pooperacyjne zamyka się pojedynczymi szwami i zakłada opatrunek. Rękę umieszcza się na temblaku lub ortezie odwodzącej ramię. Następnego dnia po zabiegu wykonywany jest opatrunek, pacjent może być wypisany do domu. Po zabiegu niezbędna jest rehabilitacja.

Zabieg operacyjny artroskopii stawu kolanowego

 
Artroskopia stawu to zabieg chirurgiczny polegający na wziernikowaniu stawu za pomocą kamery. Pozwala ortopedzie na całkowite zbadanie stawu i wykonanie małoinwazyjnych procedur operacyjnych bez konieczności całkowitego otwarcia stawu.

Ortopeda czasem nie jest w stanie całkowicie wyjaśnić choremu, jakiego zabiegu chory będzie potrzebował, a dopiero zabieg artroskopowy wyjaśnia wątpliwości diagnostyczne. Zabieg jest stosowany w leczeniu zmian zwyrodnieniowych, urazowych lub innych dotyczących stawu.

Procedura artroskopowa może czasem być rozszerzona o zabieg artrotomii – czyli szerszego, pełnego otwarcia stawu, co jest związane z większym cięciem i dłuższym gojeniem pooperacyjnym. Po zabiegu niezbędna jest rehabilitacja, w celu uzyskania możliwie pełnej sprawności osoby operowanej.

Pacjent ułożony jest na plecach z zastosowaniem podkładek pod wszystkie wyrośla kostne. Cięcia skórne będą wykonane w rzucie stawu i są wielkości kilku mm (może być ich kilka). Operacja trwa średnio ok. 0,5 h. Czasami po operacji w stawie umieszczany jest dren, przez który może wyciekać niewielka ilość krwistej wydzieliny. Dren jest zazwyczaj usuwany w pierwszej dobie po zabiegu, podczas zmiany opatrunku. Usunięcie drenu nie jest bolesne. 

Po zabiegu chory porusza się o kulach lub w ortezie. Zdjęcie szwów lub staplerów jest możliwe po zagojeniu rany.  W wybranych przypadkach na czas operacji zamyka się dopływ krwi do kończyny poprzez założenie opaski uciskowej na udo; staw wypełniany jest płynem.

W przypadku rekonstrukcji więzadeł stawu kolanowego często konieczna jest rehabilitacja trwająca minimum od 4 do 12 tygodni. 

Zabieg artroskopii stawu skokowego

 
Artroskopia to rodzaj zabiegu operacyjnego, który polega na wprowadzeniu do stawu wziernika (endoskopu) przez niewielkie nacięcie. Umożliwia to dokładne obejrzenie wnętrza stawu oraz przeprowadzenie niezbędnych procedur leczniczych. W tym celu wykonuje się dodatkowe nacięcie, czasem więcej, przez które wprowadza się narzędzia chirurgiczne. Wnętrze stawu obserwuje się na monitorze.

Wskazań do wykonania artroskopii stawu skokowego jest wiele. Najczęściej wykonywane procedury operacyjne to: usunięcie ciał wolnych ze stawu, usuniecie przerośniętej błony wewnętrznej (maziowej), usuniecie wyrośli kostnych utrudniających wykonanie pełnego ruchu, wyrównanie uszkodzonej chrząstki.

Na czas operacji zamyka się dopływ krwi do kończyny poprzez założenie opaski uciskowej na udo. Staw wypełniany jest płynem. Wszystkie działania wykonuje się przez wspomniane wyżej otwory, obserwując je na monitorze. Czasem po zabiegu w stawie umieszczany jest dren, przez który odsysana jest zbierająca się krew. Rany pooperacyjne zamyka się pojedynczymi szwami i zakłada opatrunek. Następnego dnia po zabiegu, po usunięciu drenu, pacjent wstaje z łóżka i porusza się samodzielnie. Może być wypisany do domu.

Po zabiegu niezbędna jest rehabilitacja.

Zabieg operacyjny artroskopii rekonstrukcyjnej stawu kolanowego

 
Artroskopia stawu to zabieg chirurgiczny polegający na wziernikowaniu stawu za pomocą kamery. Pozwala ortopedzie na całkowite zbadanie stawu i wykonanie małoinwazyjnych procedur operacyjnych bez konieczności całkowitego otwarcia stawu. Zabieg jest stosowany w leczeniu zmian zwyrodnieniowych, urazowych lub innych dotyczących stawu z cechami niestabilności. Procedura artroskopowa może czasem być rozszerzona o zabieg artrotomii – czyli szerszego, pełnego otwarcia stawu, co jest związane z większym cięciem i dłuższym gojeniem pooperacyjnym.

Po zabiegu niezbędna jest rehabilitacja, w celu uzyskania możliwie pełnej sprawności osoby operowanej.

Pacjent ułożony jest na plecach z zastosowaniem podkładek pod wszystkie wyrośla kostne. Cięcia skórne będą wykonane w rzucie stawu i są wielkości od ok. kilku mm do 4-5 cm (może być ich kilka). Operacja trwa średnio około 1h. W wybranych przypadkach po operacji ze stawu przez ranę pooperacyjną będą przechodziły miękkie rurki (dreny), przez które może wyciekać niewielka ilość krwistej wydzieliny. Dreny te są zazwyczaj usuwane w 1 dobie po zabiegu, podczas zmiany opatrunku. Usunięcie drenu nie jest bolesne.

W trakcie operacji ortopeda pobiera więzadła (z reguły ścięgien mięśni ST-m.półścięgnistego i smukłegoG) i nawierca otwory w kości udowej i piszczelowej w celu przeprowadzenia wszczepu i umocowania go w kości za pomocą śrub i innych elementów mocujących. Po zabiegu chory porusza się przy pomocy kul łokciowych i stosuje ortezę stawu nawet przez kilka tygodni. Zdjęcie szwów lub staplerów z rany będzie możliwe po zagojeniu rany, zazwyczaj w 7-10 dobie po zabiegu.

W przypadku rekonstrukcji więzadeł stawu kolanowego często konieczna jest rehabilitacja trwająca minimum od 4 do 12 tygodni.

Zabieg operacyjny zespołu cieśni nadgarstka

 
Na dłoni w okolicy nadgarstka wykonywane jest kilku centymetrowe nacięcie skóry, a następnie przecinane jest pasmo włóknistej tkanki, które uciska na nerw. Nazywa się to uwolnieniem nerwu i powoduje ustąpienie bólów palców. Rana jest zaszywana i zabezpieczana opatrunkiem.

Operacja może być przeprowadzona w znieczuleniu odcinkowym, tzn. znieczulone będzie całe przedramię i dłoń lub w znieczuleniu ogólnym. Na czas operacji na chorą rękę założona będzie opaska uciskowa.

Alloplastyka stawu biodrowego

 
Alloplastyka stawu ma na celu zamianę poważnie uszkodzonego (przez chorobę zwyrodnieniową) stawu biodrowego elementami sztucznymi zastępującymi panewkę stawu i głowę kości udowej. Zabieg ma zmniejszyć lub zniwelować dolegliwości bólowe stawu, poprawić chód.

Pacjent w czasie zabiegu ułożony jest na zdrowym, nieoperowanym boku i stabilnie przymocowany do stołu operacyjnego. Operacja trwa ok. 1,5h. Operowane biodro przemywa się płynami antyseptycznymi, obkłada jałowymi serwetami i folią nie przepuszczającą drobnoustrojów ze skóry operowanej osoby. Cięcie skórne wynosi od 10 do 20 cm (średnio 12-14 cm) i prowadzi przez tkankę podskórną i mięśnie aż do kości udowej, której szczyt zwany głową będzie wycięty i przygotowany do założenia sztucznego elementu, „trzpienia”, zakończonego sztuczną głową. Drugą częścią sztucznego biodra jest panewka zamocowana w miejscu zniszczonej przez chorobę panewki kostnej. Jest ona pokryta substancjami (tytan, hydroksyapatyt itp.), pozwalającymi na trwałe połączenie ze zdrową kością. Rana po zabiegu zamykana jest przy pomocy nici lub staplerów - obie metody zamykania rany są równorzędne.

WAŻNE: PIERWSZĄ DOBĘ PO ZABIEGU OPERACYJNYM PACJENT SPĘDZA W ŁÓŻKU NA PLECACH I ŚPI NA PLECACH!

Po operacji przez ranę operacyjną będą przechodziły miękkie rurki (dreny), przez które może wyciekać niewielka ilość krwistej wydzieliny. Dreny są usuwane w pierwszej dobie po zabiegu, podczas zmiany opatrunku. Usunięcie ich może być bolesne. W związku z tym, że protezoplastyka stawu biodrowego jest dużym i dość krwawym zabiegiem, pacjent może wymagać przetoczenia krwi, która może pochodzić z dwóch źródeł:

1. Z systemu ATS - jest to system odzysku krwi własnej tuż po zabiegu operacyjnym. Krew zbierana jest do systemu sterylnych pojemniczków i w pierwszej dobie po zabiegu operacyjnym podawana jest pacjentowi. Jest to jego własna odzyskana krew.

2. Drugim sposobem uzupełnienia krwi straconej w okresie okołooperacyjnym jest podanie wcześniej przygotowanej krwi lub jej koncentratu. Wtedy krew pochodzi od innej osoby.

W większości przypadków chorzy są uruchamiani następnego dnia po zabiegu operacyjnym!

O szybkości i sposobie usprawniania decyduje operujący chirurg po konsultacji z fizjoterapeutą. Szybkie uruchamienie chorego ma na celu zmniejszenie ryzyka wystąpienia zatorowości (zamknięcia naczynia) płucnej, wieńcowej oraz naczyń mózgowych. W większości przypadków w dniu zabiegu operacyjnego wykonywane jest zdjęcie rentgenowskie stawów dokumentujące zabieg. Przed zabiegiem operacyjnym zakładany jest cewnik do pęcherza moczowego. Zdjęcie szwów lub staplerów z rany jest możliwe po zagojeniu rany.

Zabieg alloplastyki stawu kolanowego

 
Alloplastyka stawu kolanowego polega na wycięciu chorobowo zmienionego segmentu (stawu) i wszczepieniu elementu sztucznego, przejmującego funkcje uszkodzonej struktury. Elementy protezy mogą być osadzone cementowo lub bezcementowo.

Zabieg stosowany w leczeniu zmian zwyrodnieniowych. Zabieg może nie wyeliminować całkowicie dolegliwości bólowych. Po zabiegu prowadzona jest rehabilitacja w celu uzyskania możliwie pełnej sprawności.

Wynik leczenia mierzalny ruchomością stawu zależy od leczenia operacyjnego (techniki operacyjnej) i od realizacji zaleceń pooperacyjnych przez pacjenta.

Pacjent w czasie zabiegu ułożony jest na plecach z zastosowaniem podkładek pod wszystkie wyrośla kostne. Operacja trwa ok. 2 godziny. Cięcie skórne wykonuje się na przedniej powierzchni kolana. Rana na skórze może mieć długość około 10-30 cm. Po operacji mogą być zastosowane dreny odbierające treść krwistą z kolana. Dreny są usuwane w pierwszej dobie po zabiegu, podczas zmiany opatrunku. Usunięcie może być bolesne. Po zabiegu chory porusza się o kulach lub przy pomocy balkonika. Zdjęcie szwów lub staplerów z rany jest możliwe po zagojeniu rany.

Zabieg operacyjny usunięcia gangliona

 
Leczenie operacyjne stosuje się wtedy, kiedy ganglion powoduje ból lub kiedy uciska na nerw lub naczynia krwionośne. Leczenie polega na chirurgicznym wycięciu ganglionu.

Rana jest zaszywana i zabezpieczana opatrunkiem z waty i bandaża elastycznego. Może wystąpić potrzeba drenowania rany pooperacyjnej. Pod skórę będzie wprowadzona rurka plastikowa, przez którą krew będzie wyciekała do plastikowej butelki.  Na czas operacji na chorą rękę założona będzie opaska uciskowa.

Zabieg operacyjny palców trzaskających

 
Leczenie polega na chirurgicznym przecięciu lub wycięciu przerośniętych tkanek (najczęściej pochewek ścięgnistych), które uciskają na ścięgna z niewielkiego cięcia na dłoni. Rana jest zaszywana i zabezpieczana opatrunkiem z waty i bandaża elastycznego.  Może wystąpić potrzeba drenowania rany pooperacyjnej. Pod skórę będzie wprowadzona rurka plastikowa, przez którą krew będzie wyciekała do plastikowej butelki.  Na czas operacji na chorą rękę założona będzie opaska uciskowa.

Zabieg operacyjny paluchów koślawych

 
Zakres i rodzaj korekcji palucha koślawego uzależniony jest od stopnia nasilenia i rodzaju zniekształcenia.

W celu zmiany kształtu przodostopia wykonuje się osteotomię (chirurgiczne przecięcie) I kości śródstopia z korekcją jej osi. Odłamy zespala się drutami lub wkrętami metalowymi. Ponadto wykonuje się plastykę pierwszego stawu śródstopno-paliczkowego. W wybranych przypadkach wykonuje się równocześnie korektę innych palców stóp. Na czas operacji zamyka się dopływ krwi do kończyny poprzez założenie opaski uciskowej na udo. Ranę pooperacyjną zamyka się szwami i zakłada opatrunek. Stopa zwykle nie wymaga unieruchomienia. Następnego dnia po zabiegu pacjent wstaje z łóżka, porusza się samodzielnie i może być wypisany do domu.

Zabieg operacyjny przykurczu Dupuytrena

 
Leczenie polega na chirurgicznym wycięciu przerośniętych pasm tkanek rozcięgna dłoniowego, które powodują przykurcz palców. 

Rana jest zaszywana i zabezpieczana opatrunkiem z waty i bandaża elastycznego i w razie potrzeby szyną gipsową. Może wystąpić potrzeba drenowania rany pooperacyjnej. Pod skórę będzie wprowadzona rurka plastikowa, przez którą krew będzie wyciekała do plastikowej butelki. Na czas operacji na chorą rękę założona będzie opaska uciskowa.