Cukrzyca niszczy organizm bez rozgłosu
Szacuje się, że w Polsce choruje na nią około 3 milionów osób, co trzecia z nich o tym nie wie. Na świecie na tę chorobę cierpi ponad 400 milionów ludzi, w 2040 roku ta liczba wzrośnie do 650 milionów! Szybko zwiększającą się liczbę zachorowań na cukrzycę nazywa się coraz częściej epidemią cukrzycy.
Przypominany o tej chorobie, ponieważ 14 listopada obchodzony jest Światowy Dzień Cukrzycy. A skupiamy się na cukrzycy typu 2, bo to najczęściej występujący typ tej choroby – dotyka ona około 90 procent chorych na cukrzycę. To jedna z najgroźniejszych i najczęstszych chorób cywilizacyjnych. Lekarze z Centrów Medycznych Medyceusz w Łodzi przypominają, że cierpią na nią nie tylko osoby starsze, ale także ludzie w młodym i średnim wieku.
Chorych na cukrzycę typu 2 szybko przybywa, bo coraz więcej z nas pracuje i odpoczywa na siedząco, je zbyt dużo i nieregularnie, nie unika niezdrowych potraw, słodyczy. A to prosta droga do tego rodzaju cukrzycy, nazywanej również cukrzycą wieku dorosłego. Choroba jest trudna do rozpoznania, i zwykle długo rozwija się bezobjawowo. Średni czas, jaki upływa od początku choroby do jej wykrycia wynosi aż 10 lat!
Cukrzyca, która powoduje zwiększenie poziomu glukozy we krwi, nie dokucza, nie boli, ale wciąż po cichu niszczy organizm. I dlatego jest bardzo groźna – jeśli nie będzie wcześnie zdiagnozowana i leczona, prowadzi do poważnych powikłań. Może spowodować uszkodzenie siatkówki oka, niewydolność nerek, uszkodzenia nerwów, chorobę wieńcową, zawał serca, udar mózgu.
Cukrzycę typu 2 powodują zaburzenia wydzielania lub działania insuliny (hormonu odpowiadającego za stężenie glukozy we krwi) albo oba te czynniki jednocześnie. Przyczyną cukrzycy typu 2 może też być otyłość, która wywołuje insulinooporność, czyli zmniejszoną wrażliwość komórek organizmu na działanie insuliny. Każde z tych zaburzeń powoduje wzrost stężenia glukozy we krwi. Prawidłowy poziom glukozy we krwi na czczo wynosi 70-99 mg/dl, 100-125 mg/dl może być wynikiem stanu przedcukrzycowego, a stężenie powyżej 125 mg/dl może oznaczać cukrzycę.
Żeby nie dać się zaskoczyć cukrzycy koniecznie trzeba regularnie badać poziom glukozy we krwi na czczo. Powinno się go sprawdzać do 45 roku raz na trzy lata, potem raz w roku – wynik zawsze trzeba pokazać swojemu lekarzowi pierwszego kontaktu. Coroczne badanie powinno się zrobić bez względu na wiek, jeśli mamy nadwagę czy otyłość, podwyższony poziom cholesterolu, nadciśnienie tętnicze, choroby układu krążenia. Bardziej czujnym trzeba też być wtedy, gdy ktoś w rodzinie miał lub ma cukrzycę, bo możemy mieć skłonność do tej choroby. Wtedy też trzeba się częściej badać, prowadzić zdrowy tryb życia.
A wspominając o zdrowym trybie życia, przy okazji Światowego Dnia Cukrzycy warto sobie także szczerze odpowiedzieć na kilka pytań, dotyczących diety i aktywności fizycznej. Czy nie przesadzam z niezdrowymi tłuszczami i węglowodanami, a jem zbyt mało warzyw i owoców? Czy się nie przejadam? Czy jem regularnie, w spokoju, a nie w biegu? Czy mam właściwą wagę ciała – czy nie mam nadwagi lub otyłości, która „zaprasza” cukrzycę, zwiększa ryzyko jej wystąpienia? Czy jestem choć w umiarkowanym stopniu aktywny fizycznie – czy 3-4 razy w tygodniu na minimum godzinę wstaję z fotela, wybieram się na dłuższy spacer, basen, przejażdżkę na rowerze, nordic walking i zmuszam organizm, żeby choć trochę się zmęczył?
Jeśli ten „test” wpadnie nie najlepiej, jeśli okaże się, że żyjemy na siedząco, mamy nadwagę, źle się odżywiamy, nie odkładajmy zmian, które trzeba wprowadzić do naszego trybu życia. Nie stawiajmy jednak z dnia na dzień wszystkiego na głowie, bo szybko się zniechęcimy i walka z niezdrowym stylem życia skończy się w ciągu kilku dni. Wyznaczajmy sobie raczej małe, realne cele i konsekwentnie je realizujmy. Na przykład jedzmy mniej słodyczy, wprowadźmy do kalendarza ten rodzaj aktywności fizycznej, który najbardziej nam odpowiada i starajmy się być w „naszej dyscyplinie” coraz lepsi (np. dłuższe, intensywniejsze spacery, wycieczki rowerowe). I poprośmy lekarza pierwszego kontaktu o skierowanie na badanie poziomu glukozy we krwi, jeśli dawno go nie sprawdzaliśmy.
